Αλήθεια, ζούμε κατά τύχη κι ύστερα πεθαίνουμε;

Εάν η διαδρομή της ζωής μας είναι μιά "τυχαία" χωροχρονική σύμπτωση, τότε, ούτε η σύμπτωματική σου/ή μου/ ενασχόληση με το συγκεκριμένο ιστολόγιο δεν έχει καμία μα καμία σημασία;
Είναι έτσι τα πράγματα αλήθεια; Ο άνθρωπος ζεί με όλες τις υπερβολές του βίου του, με ένα και μοναδικό σκοπό, να τον φάνε τα σκουλίκια, κάποια αναπόφευκτη ημέρα;
ΜΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, εσύ νομίζεις ότι ανακάλυψες την αμερική, ή το πατρογονικό ερώτημα της ζωής;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ αυτό, όμως δεν απαγορεύει την "ύπαρξή μου"/ή την "ύπαρξή σου" σήμερα να αναζητήσει την ταυτότητά της.
Παραδείγματος χάριν, εάν δεν αποτελώ, παρά μια απειροελάχιστη "τελίτσα" στο Σύμπαν, διεκδικώ να είμαι μια αυτόφωτη, και αυτοκαθοριζόμενη "τελίτσα" και όχι ένα ετεροπροσδιοριζόμενο (από τους άλλους) "ίχνος" στο Στερέωμα.
ΤΟΥΤΟ ΔΩ ΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ