Η ΜΟΝΗ ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

Μόνο ο άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο, αξίζει να πολεμά για τη νίκη.

Ο Θάνατος ενός τέτοιου πολεμιστή θα είναι απώλεια, ενώ η νίκη του θρίαμβος για τους οραματιστές, συγχρόνως όμως πίκρα για τους εχθρούς του.

Υπάρχει Δημιουργός Θεός ή γονιδιακή εξέλιξη;

Η ερώτηση είναι παγίδα σε κάθε περίπτωση! Ο πιστός, δια της πίστεως του Θα πεί υπάρχει θεός και θα ερμηνεύσει, ή παρερμηνεύσει ότι βλέπει ή δεν βλέπει σύμφωνα με τις ιδεοληψίες του. Ο Άθεος θα κάνει το ακριβώς αντίθετο, Θα ερμηνεύσει, ότι βλέπει ως το μόνο υπαρκτό. Άρα κατ' ουσία τις αόριστες έννοιες, όπως την αγάπη ή την αρνείται υπό την αλτρουιστική εντελώς έννοια, ή αναγκάζεται να παραδεχθεί, ότι χρησιμοποιεί την έννοια αγάπη και κάθε άλλη μη απτή και οπτικοποιήσιμη έννοια "σχηματικά".
Και οι δύο όμως θα είναι πιστευτοί, μόνο εάν μείνουν συνεπείς σε όσα λένε. Με εντυπωσίασε η Ιστορία του γνωστού φυσικού Κrupps, ο οποίος για λογαριασμό ένωσης Αστροφυσικής της Βρετανίας, λόγω της ακεραιότητας του χαρακτήρα και της επάρκειας του γνωστικού του επιπέδου, του ανατέθηκε από τους συναδέλφους του το έτος περίπου 1889 να ελέγξει με άκρως επιστημονικά μέσα την ύπαρξη του Πνευματισμού, όπερ, του να εμφανίζονται δυνάμεις που να μην είναι διαπιστώσιμες από τις φυσικές επιστήμες. Όταν μελέτησε έναν άνθρωπο, μου διαφεύγει δυστυχώς το όνομα, καταγράφοντας επιμελέστατα τις διαδικασίες που εφάρμοζε, ο οποίος παρουσίασε δυσεξήγητες ή και τελείως ανεξήγητες δυνάμεις με την παρουσία του, π. χ. μετακίνηση επίπλων που υπερίπταντο στο δωμάτιο και είδε, ότι ήταν αληθινές αλλά μη εξηγήσιμες με βάση τις φυσικές επιστήμες. Οι επιστήμονες που τον επέλεξαν ως κατάλληλο να προβεί στον έλεγχο, ως κατά τεκμήριο αμερόληπτου χαρακτήρος και αδιαμφισβήτητου επιστημονικού κύρους αρνήθηκαν τελικά να δεχθούν τα αποτελέσματα στα οποία κατέληξε.
Ο ίδιος έφθασε να πεί, όταν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με τις φυσικές επιστήμες τόσο χειρότερο για τα γεγονότα!!!
ΟΠΕΡ καλά είναι να έχουμε απόψεις αλλά να ακούμε που και που τη γνώμη των άλλων και να υποβάλουμε τη δική μας άποψη στη Βάσανο του πειραματικού (φυσικού ή κοινωνικού) πειράματος.

Αλήθεια, ζούμε κατά τύχη κι ύστερα πεθαίνουμε;

Εάν η διαδρομή της ζωής μας είναι μιά "τυχαία" χωροχρονική σύμπτωση, τότε, ούτε η σύμπτωματική σου/ή μου/ ενασχόληση με το συγκεκριμένο ιστολόγιο δεν έχει καμία μα καμία σημασία;
Είναι έτσι τα πράγματα αλήθεια; Ο άνθρωπος ζεί με όλες τις υπερβολές του βίου του, με ένα και μοναδικό σκοπό, να τον φάνε τα σκουλίκια, κάποια αναπόφευκτη ημέρα;
ΜΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, εσύ νομίζεις ότι ανακάλυψες την αμερική, ή το πατρογονικό ερώτημα της ζωής;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ αυτό, όμως δεν απαγορεύει την "ύπαρξή μου"/ή την "ύπαρξή σου" σήμερα να αναζητήσει την ταυτότητά της.
Παραδείγματος χάριν, εάν δεν αποτελώ, παρά μια απειροελάχιστη "τελίτσα" στο Σύμπαν, διεκδικώ να είμαι μια αυτόφωτη, και αυτοκαθοριζόμενη "τελίτσα" και όχι ένα ετεροπροσδιοριζόμενο (από τους άλλους) "ίχνος" στο Στερέωμα.
ΤΟΥΤΟ ΔΩ ΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ