Ήταν σα να είχα παντελώς εξαφανισθεί. Όμως ούτως ή άλλως ένα Blog, όπως καιοποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο δημιούργημα, είναι καλώς (ή κακώς, ή ακόμα και εντελώς αδιάφορα για τους υπόλοιπους πλην του Δημιουργού) αυθύπαρκτο.
Ούτως ειπείν, ανήκει και σε όσους θα συμμετάσχουν, θα επισκεφθούν, ή θα εισέλθουν και "απλώς θα προσπεράσουν" το Blog και κάθε άλλο δημιούργημα ή προσπάθεια, ανεξαρτήτως, εάν η προσπάθεια είναι άξια ή ανάξια λόγου και ενασχόλησης...
Άλλωστε, αυτό ποιός θα το κρίνει;
Ειδικά, για όσους δεν πιστεύουν στην ύπαρξη θεού, τότε οτιδήποτε θέλουν πιστεύουν, οτιδήποτε θέλουν απορρίπτουν. Δηλαδή η απόλυτη αντιστροφή της έννοιας της Πίστης, δηλαδή η Απιστία σε οποιαδήποτε Πίστη!! Δηλαδή, η Απιστία, "προσδίδει στον εκφραστή της" το δικαίωμα, να εκφέρει οποιαδήποτε άποψη, άρνηση, 'αερολόγημα', με το καταιγιστικό κατά την άποψή του επιχείρημα, δεν το είδα εγώ δεν υπάρχει....
Ή όπως ανέφερα σε προηγούμενη δημοσίευση, ότι αποδεικνύεται με τους νόμους των επιστημών, δηλαδή παρατήρηση και πείραμα, όπως η φυσική, η ιστορία, η αρχαιολογία, η χημεία, η ιατρική, η μοριακή βιολογία (κλπ. κλπ.) ως αληθές, αλλά το αμφισβητεί ο φύση και θέση ΑΠΙΣΤΟΣ, ΤΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!!
Τα ξαναλέμε, ή τα ξαναλέτε όλοι εσείς που ενδιαφέρεσθε για το "συγκεκριμένο μονοπάτι"
Με αγάπη Ένλογος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Καλώς Όρισες και πάλι! Εύχομαι η απουσία σου από το ιστοχωριό να οφείλεται στο ότι Ζούσες! Περιμένω γραπτά σου προς σκέψη και σχολιασμό...
Ο Θεός δίδει κάθε μέρα ευκαιρίες αλλαγής σε κάθε άνθρωπο. Και γι' αυτό τονίζει "ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας". Η κάθε μέρα η κάθε ώρα, η κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία αλλαγής και σωτηρίας, που του προσφέρει η χάρη του θεού. Εκείνος που θα εκμεταλλευτεί και θα αξιοποιήσει την ευκαιρία αυτή, θα μπορέσει να επιτύχει την αλλαγή του χαρακτήρα του και την ανακαίνιση της ζωής του. Εαν δεν το κάνει, εάν αδιαφορήσει, εάν αναβάλει θα χάσει την ευκαιρία της ηθικής αναγέννησης. Γι' αυτό και όσοι δεν αλλάζουν ζωή είναι άνθρωποι που αφήνουν ανεκμετάλλευτες τις πνευματικές ευκαιρίες που τους στέλνει ο Θεός. Πρόσεξε λοιπόν την ευκαιρία που σου στέλνει ο Θεός αν θέλεις να καλυτερεύσεις το χαρακτήρα σου. και ο Θεός που θέλει τη διόρθωση και την αλλαγή σου θα σου παρουσιάσει αναρίθμητες παρόμοιες ευκαιρίες. Έχε μόνο ανοικτά τα μάτια της ψυχής σου για να τις βλέπεις. Και άπλωνε τα χέρια σου να τις αρπάζεις. Έτσι η χάρη του Θεού θα μπορέσει να εργαστεί το θαύμα της αναγεννήσεώς σου.
Έχουμε αδυναμίες, μας τυρρανούν κακές συνήθειες, φοβερά πάθη. Η αμαρτία μας έχει ανοίξει βαθιές πληγές.
Η ηθική αλλαγή του ανθρώπου είναι ασφαλώς δύσκολο έργο. Γιατί η ανθρώπινη φύση έχει φοβερά διαφθαρεί από την πτώση της αμαρτίας. Για το τεράστιο αυτό εγχείρημα ο Κύριος διαθετει την παντοδύναμη χάρη του, που απέρρευσε από τη θυσία του.
Αγαπητέ ... Πέτρο.
Με άγγιξε πάρα πολύ η άποψή σου.
Δεν έχω φθάσει σε τέτοιο ύψος θεώρησης της ζωής, του Θεού, της χάρης και εν γένει της πραγματικής αναγέννησης και ουσιαστικά αφύπνισής μου κυριολεκτικά από το ζώφο της καθημερινότητας..
Είμαι σίγουρος, ότι η οπτική γωνία σου θα βοηθήσει τόσο εμένα, όσο και άλλους. Αλλά κυρίως θα δικαιολογήσει τη δημιουργία αυτής της "διαδικτυακής γωνίτσας", διότι η λέξη 'Blog' στα μάτια μου τουλάχιστον βαρβαρίζει...
Άλλωστε, όπως έχω σκεφτεί κάποτε και το θέτω υπό σχολιασμό, τροφή του νου ή απόρριψη ακόμα=>
Κάθε άνθρωπος, ακόμα και στη χειρότερη περίπτωση αποτελεί μία ζωντανή και σκεπτόμενη b>'τελίτσα'<b στο σύμπαν.
Όμως κάθε τελίτσα έχει το δικαίωμα, αλλά, κατά την άποψή μου, και την ανάγκη να διεκδικεί κατανόηση και αγάπη από μία τουλάχιστον τελίτσα του σύμπαντος, η οποία να θεωρεί την άλλη τελίτσα ως σημαντική, έστω κι άν έμπροσθεν του μεγέθους του σύμπαντος μοιάζει αμελητέα....
Όλα τα σχόλια που διάβασα με προβλημάτισαν. Ξέρω όμως ότι η θεωρία από την πράξη απέχει. Είμαστε πραγματικά διαθετημένοι να αλλάξουμε; Τι κάνουμε γι αυτό; Ξέρουμε ότι ο Θεός συγχωρεί, αν όμως εμείς δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε; Τι είδους αξία έχει η μη συγχώρεση;
Κοίταξε "ανώνυμε", προφανώς δεν άφησες το σχόλιο για να σε "συμβουλεύσει" κάποιος εξίσου... 'άγνωστος' προς εσένα τουλάχιστον! Το πώς, και εάν πρέπει να συγχωρήσεις εναπόκειται σαφέστατα σε σένα. Ένας καλός 'ψυχικός' φίλος, έστω κι από μακριά, κι αυτό θα ήθελα, επί του παρόντος να αποτελέσω για σένα, δεν θα ήταν κακό να ασχοληθεί με τις σκέψεις σου καταρχήν με ενδιαφέρον και δεύτερον (και πρακτικότερον) να θέσω κάποιες ερωτήσεις για να τις απαντήσεις, εάν θέλεις για τον εαυτό σου, ή για μένα, ή για μας όλους, τους λίγους, ή μελλοντικά περισσότερους εσύ.
1.- Γιατί δεν μπορείς να συγχωρήσεις; Μιλάμε για ένα άτομο; Δεν μπορείς να συγχωρήσεις, ποτέ και κανέναν;
Επιμέρους αυτών:
Μήπως συνεχίζεις να ενδιαφέρεσαι για εκείνον, ή εκείνη που δεν μπορείς να συγχωρήσεις; Κι αν ναι; το αξίζει πραγματικά; Κι αν όχι; Κοίταξε γύρω σου, μήπως αγνοείς, άλλους ανθρώπους, που και το αξίζουν, και βρίσκονται δίπλα σου (θεληματικά, ή λόγω συγκυριών:οικογένεια, γονείς κλπ.) και τους οποίους θεωρείς δεδομένους και τους ξεχνάς;
2.- Ο Χριστός, ως Ιστορικό Πρόσωπο δίδαξε κατά κυριολεξίαν το να "ανεχόμαστε τους άλλους", εάν αυτό μεταφράζεται σε συγχώρηση, δεν ξέρω. Νομίζω, πάντως, ότι η συγχώρηση είναι κάτι αρκετά μεγαλύτερο.
3.- Και το πλέον σημαντικό, σου ζήτησε συγνώμη, και δεν του έδωσες, ή με ενοχές και τύψεις μέσα σου, θέλεις "ντε και καλά" να συγχωρήσεις, ενώ δεν σου το ζήτησε κανείς, απλώς για να "είσαι εντάξει" απέναντι στον Κύριό σου;
Με εκτίμηση, όποτε και άν λάβεις κάποτε το μήνυμά μου προς εσένα, αλλά βέβαια και οποιοσδήποτε άλλος ενδιαφέρεται. Enlogos
Δημοσίευση σχολίου